Genellikle henüz üç yaşını doldurmamış çocuklarda ortaya çıkan otizm, bir ömür devam eden bir hastalıktır. İletişimi ve etkileşimi engellediği için sosyalleşme konusunda her zaman eksik kalırlar bunun sebebi ise kendilerini ifade edememeleridir. Bu da öz güven eksikliğine neden oluyor. Kalıtsal bir hastalık olmasıyla birlikte kökeni tam olarak belirlenememiştir. Bazı düşünürler çoklu gen etkileşimleri nedeniyle bu rahatsızlığın ortaya çıktığını düşünmektedirler ek olarak mutasyon sonucu ortaya çıkan bir hastalık olduğunu da savunan düşünürler vardır, bu düşünce her ne kadar doğrudur bilinemez fakat biz yaşam koçları ve özel eğitimciler olarak bunun doğuştan geldiğini düşünmekteyiz. Çünkü yeryüzünde her insanda ağır ya da hafif olmak üzere bir otizm bulgusu vardır.

Sporun otizmli bireyler üzerindeki etkisini şu şekilde açıklayabiliriz:

Spor otizmin en zor semptomlarına karşı savaşır, zayıf olan merkezi sinir sistemini güçlendirir, duygularını ve kendisini keşfetmesini sağlar. Esnek olan ve dik durmaktan tuvalet alışkanlıklarına kadar birçok durumu etkilemektedir. Eklemlerin iyileşmesine katkı sağlar, çocuklara uyku düzeni kazandırır ve uyku düzeninde yaşanan sorunları minimum seviyeye indirir.

Hiperaktiviteyi kontrol altına alır, günümüzde çok sık rastlanılan bir durum olan obeziteyi önlemektedir.

Çocuğun yaşına uygun beden ağırlığına sahip olmasını sağlar.

En önemlisi de başka bireylerle iletişim kurma korkusunu yenerek hayata dahil olmasını sağlar. Kazanmanın ve kaybetmenin nasıl bir his olduğunu anlar.

Örneğin küçük yaştaki otizmli çocuklarda akranlarıyla ve sosyal çevresindeki bireylerle iletişim becerisi sıfır olduğundan bu beceriyi kazanmaları için onları takım sporlarına dahil etmek gerekir.

Otistik çocuklarda spor eğitimini bu konu hakkında bilgisi olan ve kedisini geliştirmiş olan spor öğretmenleri ( yaşam koçları ) gerçekleştirir çünkü onların gelişimine uygun programı bizzat kendileri hazırlamaktadır ve otistik bireylerde devamlılık üst düzeyde önem arz etmektedir bundan dolayı yaşam koçları çocukların tuvalet eğitimlerinden, yemek alışkanlıklarına kadar en ince noktalarla yakından ilgilenirler. Bu sırada aile ile sürekli iletişim içinde olmaları gerekir çünkü dediğimiz gibi otistik bireylerin eğitiminde devamlılık esastır ve bu aile ile yaşam koçu arasında bir takım işi olarak ilerler.

Çocuklara eğitim programı hazırlanırken kilosu, boyu, herhangi bir sakatlık durumu, kronik bir rahatsızlığı, fobileri değerlendirilerek en uygun program hazırlanır.

Üç yıldır sürdürdüğüm otistik çocukların eğitimi sırasında onlarla ilgili gözlemlediğim en önemli nokta, her bedensel ve ruhsal hastalığın tedavisinde sevgi ne kadar büyük önem taşıyorsa bu çocukların gelişiminde en üst seviye de önem taşımaktadır o yüzden her zaman söylediğim gibi; fark yok sevgi var.